Dlaczego język czeski jest podobny do polskiego?

Język polski oraz język czeski należą do grupy języków zachodniosłowiańskich, które z kolei stanowią jeden z trzech zespołów języków słowiańskich. Dialekt zachodniosłowiański wyodrębnił się w okresie wędrówki ludów, aczkolwiek dopiero w wieku VII stał się odrębną grupą. Od VII do X wieku następuje okres wewnętrznego różnicowania dialektu na dwie grupy etniczno-językowe: lechicką i łużycką, a w wieku IX dochodzi grupa czesko-słowacka. Do podgrupy czesko-słowackiej należą języki czeski i słowacki. Do grupy łużyckiej — dwa języki łużyckie, natomiast w grupie lechickiej znajduje się język polski i kaszubski.

Język polski i czeski należą do jednej rodziny języków i mają wspólne korzenie, jednak przez wieki pod wpływem rozwoju i zmian znacznie oddaliły się od siebie. I chociaż na podstawowym poziomie komunikacyjnym Polak z Czechem jest w stanie się porozumieć, to jednak w przypadku bardziej zaawansowanych konwersacji czy tekstów niezbędny jest profesjonalny tłumacz czeskiego.

Specyfika języka czeskiego

Język czeski, podobnie jak polski, charakteryzuje się bogato rozwiniętą fleksją. Jedno słowo (np. kot) istnieje w wielu różnych formach (kota, kotu, kotem, koty, kotów itd.) w zależności od tego, którą funkcję gramatyczną lub syntaktyczną wyrażają.

Język polski i czeski posiadają również liczbę pojedynczą i mnogą, w ramach których rozróżniamy 7 przypadków, zatem jedno słowo może mieć nawet 14 różnych form. W przypadku czasowników wyróżniamy trzy osoby, dwie liczby i trzy czasy.

Język czeski brzmieniowo wydaje się bardzo podobny do polskiego. Wydawać się może, że Polakom stosunkowo łatwo powinna przychodzić nauka języka czeskiego właśnie za sprawą podobieństwa. W praktyce jednak to właśnie nadmierne podobieństwo sprawia trudności w nauce, związane m.in. z przyzwyczajeniami z własnego języka. Pamiętajmy, że chociaż brzmienie niektórych słów jest podobne, najczęściej inne jest ich znacznie, różne są też końcówki systemu fleksyjnego oraz akcent. Takich problemów nie mają niesłowiańscy użytkownicy języka, który uczą się czeskiego, nie mając żadnych podstaw.